Παιδικά ατυχήματα....

Με αφορμή ένα μάθημα στη γλώσσα που αναφερόταν στα ατυχήματα που συμβαίνουν στο σπίτι σε παιδιά από τη νηπιακή ηλικία έως την προεφηβεία, αποφάσισαν οι μικροί μου μαθητές να δράσουν. Χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες, πήραν χαρτί και μολύβι και έφτιαξαν ένα μικρό ερωτηματολόγιο για να ερευνήσουν τα ατυχήματα που συμβαίνουν κατά μέσο όρο στο περιβάλλον του σχολείου.

Η κάθε ομάδα είχε αναλάβει να ρωτήσει διαφορετική ομάδα παιδιών. Κάποιοι ασχολήθηκαν με τα μικρότερα παιδιά πρώτης και δευτέρας, άλλοι με τα παιδιά τρίτης και τετάρτης και άλλοι με τις μεγαλύτερες τάξεις. Το ερωτηματολόγιο αφορούσε την καταγραφή απαντήσεων σε σχέση με τη συχνότητα των ατυχημάτων που έχει κάθε μαθητής, τη σοβαρότητα του ατυχήματος, την τοποθεσία και τον τρόπο αντιμετώπισης και θεραπείας του τραυματισμένου μαθητή...

Η κάθε ομάδα σε συγκεκριμένο χρόνο έπρεπε να ομαδοποιήσει τις απαντήσεις και να βγάλει ένα γενικό συμπέρασμα για τα ατυχήματα στη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα...
Συγκεκριμένα, οι περισσότεροι μαθητές είχαν κάποιο ατύχημα στην πίσω αυλή του σχολείου, που είναι πιο μεγάλη και έχει πάντα πλήθος μαθητών, οπότε και οι πιθανότητες να συμβεί ένα ατύχημα είναι περισσότερες.

Ένα άλλο συμπέρασμα που βγήκε από την έρευνα είναι ότι οι περισσότεροι μαθητές είχαν τραυματιστεί στα πόδια σε σχέση με άλλες περιοχές του σώματος. Ακόμη, οι περισσότεροι αντιμετώπισαν τον πόνο με τον πάγο ή με λίγο μπεταντίν στην πληγή και πολύ λίγοι απευθύνθηκαν σε γιατρό ή νοσοκομειακή περίθαλψη...

Προσοχή λοιπόν στα πόδια μας μικροί και μεγάλοι, διότι αν δεν κοιτάς εκεί που πατάς τότε θα πας εκεί που κοιτάς!